- bəndivan
- dan. Məəttəl, bənd. <Merac:> Gözəl, mən sənin bəndivanınam, geyin gedək. Ə. Vəl.. Bəndivan olmaq – 1) bənd olmaq, məəttəl olmaq; 2) məc. qonmaq. Can quşu xallarda bəndivan olur; Diriliyin zövqü ləb-dəhəndədir. M. P. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.